Filmoteka Muzeum

Praca Anety Grzeszykowskiej Ból głowy jest współczesną choreografią egzystencjalną: próbą ponownego uporządkowania życia po katastrofie. Pojawiające się w filmie tony groteskowe, surrealistyczna fantasmagoria oraz cielesne zabawy przywołują na myśl eksperymenty z obszaru body-art.

Pantomima odbywa się w rytm muzyki Krzysztofa Pendereckiego i opowiada historię o ciele, które dąży do auto-destrukcji.  Ból głowy stanowi moment konfrontacji artystki z czarną otchłanią, która przybiera kształt czarnej dziury: idealnej przestrzeni dla nie-egzystencji. Ta czerń, która odgrywa istotną rolę w filmach Anety Grzeszykowskiej, sprawia, że skupiamy się na tym co jako jedyne pozostaje oświetlone: na ciele artystki jako fundamentalnym problemie, przedmiocie jej zainteresowania.

Ból głowy rozpoczyna się od katastrofy: artystka trzyma w ustach wiązkę dynamitu, która wybucha. To co nastąpi później będzie próbą ponownego złożenia jej ciała – rąk, tułowia, głowy – które jednak buntują się i zaczynają żyć własnym życiem. Film kończy się ponownym aktem stworzenia: wszystkie części zostają ponownie złożone, ale to co powstaje, okazuje się potworne, zawieszone gdzieś między boskością a monstrualnością.

Muzyka: Krzysztof Penderecki: Anaklasis (1959), Fonogrammi (1973), Polimorfia (1961), I Kwartet Smyczkowy (1960), I symfonia: Dynamis I - Arche I (1973)

Taniec: Aleksandra Lemm, Weronika Pelczynska, Marzena Roguska, Anita Wach

Współpraca: Jan Smaga

Opis na podstawie: http://rastergallery.com/prace/bol-glowy/